Het was een fijne avond, zo een waarna je naar huis gaat met een tevreden en blij gevoel. Het kwam natuurlijk vooral door de rust en de tijd die we hadden om de bewoners eens lekker te verwennen! Met aandacht voor de sfeer in hun kamers, door zachte dromerige muziek, zacht licht, brandende kaarsjes, behaaglijke temperatuur en een geurtje. We ruimden de overbodig geworden spullen op, zoals kussens, glazen en de lus aan de papegaaien. Dit geeft ‘rust’ aan de kamer.
Maar deze bewoner was duidelijk onrustig en niet comfortabel. Ik vroeg of hij zin in muziek had en hij antwoordde duidelijk, ‘ja’. Toen ik vroeg van welke muziek hij hield zei hij ‘reggae’. Wie had dat gedacht! We zochten op zijn tv en vonden daar de muziek van Bob Marley. Mooi om te zien dat hij bij de eerste tonen al een grote glimlach op zijn gezicht kreeg en zelfs met zijn hand het ritme mee ging slaan. De verpleegkundige collega stond ook bij hem en wij waren alle drie blij en verrast met zijn reactie. Hij lag er naar te luisteren met zijn handen onder zijn hoofd, werd er rustiger van en viel zo nu en dan in slaap. Toen mijn collega later op de avond even bij hem ging kijken, was hij wakker. Hij zag haar bij de deur staan en stak zijn duim naar haar op. Mooier kan het niet.
Ik vind het een uitdaging om uit te vinden wat onze bewoners lekker en comfortabel vinden. Het gaat vaak om de simpele dingen.
